U Balnicy.
U wialikim swietłym pakoi ziemskaj balnicy sprawa i zlewa na łożkach, a to i dzie-nia-dzie na padłozie leżali s pabialeŭszymi twarami chworyje. Sonce, zaliwajuczy jasnymi blaskami ścieny, kidajuć pramieni swaje ŭ woczy nieszczasnych. Hladziuczy na hetyje hłyboka zapaŭszyje twary, — strach zachopliwaje zdarowaho czaławieka, żal ściskaje serce — choczecca płakać… Mo niekolki dzion tamu, niekolki hadzin nawat może i nia dumałosia hetym biedakam apynucca ŭ hetym pakoi, ale los pakierawaŭ inaczej: skryhanuli dźwiery balnicy i… zaczynilisia. Ci na doŭha? Mo zusim ad hetul nia wyjści, a tolki staraja kaniaka zaciahnie zamuczenaje cieła na mahilnik?
Chto zhadaje buduczynu? I kożny chwory, zataiŭszy ŭ duszy nadzieju, pryhledajecca charastwu dnia, bliskuczamu soncu, a dumki latuć i latuć…
Pry samych dźwierach na ćwiordym łożku lażyć dzicianio — kruhłaja sirata. Razumny pohlad jaho woczaŭ kwapna spatykaje ŭsiakaho, chto tolki nie zachodzie ŭ balnicu, choć wiedaje jon dobra, szto jamu czekać niekoha, jaho dawiedacca nia pryjdzie nichto, nichto… Nawat tut — u balnicy, dzie jon lażyć ŭżo daŭno, zbrydaŭ usim tut: nia prywykli doŭha zajmacca chworymi, a jon lażyć i lażyć — czuży, daloki dla ŭsich, i tolki dumki. sumnyje dumki ŭjucca ŭ jaho zbalełaj haloŭce. Ujucca dumki, kali byŭ jeszcze zdarowym, kali byŭ padpasawiczam, jak lotaŭ jon pa uzhorkach i chmyźniaczkoch za skacinkaj, a woś ciapier pryjszłosia jamu leżać, prykawanym da lożka i hladzieć, jak pobacz jaho śmierć kosić i kosić, i kali czutno było, jak sumna i zważna hudzieli zwany, ciażka i hłyboka uzdychaŭ sirota, a dumka hwałtam uciskałasia: kali-ż zazwoniać po im?…
Minsk.
Hałubok.
Kaścielny kalendar.
Luty.
8. P. † Jana z Matty Wyznaŭcy
9. S. † Apolonii Dz. M. i św. Cyryla B.
10. Niadz. Starazapusnaja (u paczatku chryścijanstwa u hetu niadz. zahaŭlali) św. Schalastyki Dziewy.
11. P. Abjauleńnie Matki Boskaj u Lurd i św. Lucyja B. Mucz.
12. A. Eulalii Dz. Mucz.
13. S. † Juljana i Dobroslawa
14. C. Walentaho K. Mucz.
Sw. Apolonija Dziewa Muczynica.
Swiataja Apolonija radziłasia i żyła ŭ mieści Aleksandryi ŭ trecim wieku pa naradżeńni Chrystusa. U hety czas ŭ Rymi byŭ imperataram Decyjusz, pahanin i praśledawaciel chryścianaŭ. Pa jaho zahadu jak ŭ Rymi, tak i ŭ AlekSandryi chryścianaŭ ławili dy muczyli. Świataja Apolonija jeszcze ŭ dziecinstwie paznała i wielmi pakachała nawuku zbaŭlennuju Jezusa, Chrystusa dy nia tolki sama żyła pa tej nawuce, ale i druhich da hetaho nawaroczywała.
Dyk, zławiŭszy jaje, katy pahanskije zahadali bluźnić proci Chrystusa; kaliż hetaho nie zrabiła, pałamali joj paszczenki i wybili ŭsie zuby, dy pryhrazili spalić żywuju, kali nie pakłonicca bałwanam i nie złoże im achwiaraŭ.
Ale ŭ jaje sercy byŭ haraczejszy ahoń miłaści da Chrystusa, czym toj, na katorym jaje palić mieli, dyk jana i adkazała katam, szto hatowa na ŭsielakije muki i śmierć, a nikoli nie wyraczecca praŭdy i Chrystusa. Tady ŭżo pastanawili jaie spalić; razłażyli ahoń i dali joj trochi czasu da namysłu, dumajuczy, szto jak śmierć zahlanie ŭ woczy, tady jana na ŭsio zhodzicca. Ale świataja dzieŭczyna wyrwałasia z ich ruk i kinułasia ŭ ahoń sama.
Hetak spaliłasia jaje słaboje cieła, a mocnaja świataja duszyczka paszła da nieba, kab ŭziać zapłatu ad Taho, za katoraho ciarpieła muki i śmierć. Heta było ŭ 249 hadu.
Dziela taho, szto św. Apolonii byli wybity zuby, jana liczycca patronkaj ad bolu zuboŭ.
B. P-ko.
Kaścielnyje wiedamaści.
Pieramieny u duchawienstwi Wilensksj dyjec.
Pa zahadu Wysoka-Prewielebnaho ks. Administratara ŭ Wilenskaj dyjec. stalisia pieramieny: ks. Roch Gielażunas na wikaraho da Mereczy, ks. Franciszak Pieściuk z Ostraj Bramy na wikaraho da
