|
Pamiaci S. Połujana.
Kudy idziom?… kudy praklaćcie nas wiadzie?
Jakije dali zdabywajem?
Dzie hart, nadzieja, wiera ŭ budučynu — dzie?
Čym serce, dumy akrylajem?
Nieščasny kraj!.. čym byŭ, čym staŭ, čym budzieš ty
S swaim wiek stohnučym narodam?
Jak nios, niasieš jarmo upadku, ślepaty,
I źmien čekaješ hod za hodam.
Čekaješ ty… a tolki żałaby ŭsio čuć;
Asot ujeŭsia ŭ twaje honi;
Syny twaje zahubie siły addajuć,
Hublajuć kości ŭ bezprytońni.
Ściażyny zamknuty tudy, dzie jasny byt
Dušy nia kidaje ŭ badyli;
Šyrok haściniec wiečna tolki čyst, atkryt
K šynku, wastrohu i mahile.
S kanca ŭ kaniec zalehli tolki tumany,
Adwahu wyhnała trywoha:
S pad chmar zletajucca na żyr swoj grugany,
Nad hetaj gragajuć pażohaj.
Kudy idziom?..
U paniżeńni, ŭ ciemnacie
Jašče adno zahasła serce,
Choć tak prywietna biło zoram, jasnacie,
Jak tolki duš wialikich bjecca.
Nie stała sił zmahacca z błudam wiekawym,
Zmahacca z dolaju nieščasnaj,
Na radaść niedruham, na żal niamy swajim
Prybyŭ kurhan, kurhan naprasny.
Tak mała żyŭ, a stolki ŭżo rabiŭ nadziej
Swajim pahladam niaštodziennym!
Jakich nia rojiŭ snoŭ ab staranie swajej,
Jak wieryŭ, ŭ swoj narod nia zmienna!
Jak wieryŭ, jak da rodnych rwaŭsia niŭ i sioł
Z dušoj i sercem biełarusa!
Lubiŭ dal świetłaho prywolla, jak aroł,
Nie znaŭšy dumam swajim musu.
Šukaŭ ŭsio praŭdy miż čużymi i swajmi.
I ŭsiudach praŭdu hetu hnali;
Adzin adnym stać musiŭ sam pamiż ludźmi,
U dumkach mknučy wyżej, dalej.
Dla biełaruskich hramadzian bajcom, słuhoj
Tak ščyrym byŭ, a hramadzianie —
Ech! nitkaju k piatli płacili nie adnoj,
Choć kolki ŭzdochu ŭ čas razstańni…
O styd i hańba wam, ślapni, što siłam maładym
K żyćciu harodzicie zapory!
Pahardaj wam patomak plunie ŭ wočy ŭsim,
Praklaćciem pamiać abhawore.
Za što, čuć-čuć prabudy zjawa k nam syjšła,
A ŭżo ślady kryżami znače?
Za što rasić ałtar swoj kroŭju pačała?
Zirnula maraju zwadziačaj?
Syšoŭ wajak za dolu, sławu i narod;
Piaskom zasypali żwirowym.
Śpi, moj tawaryš, śpi! nadojdzie nowy ŭschod,
I brat zapłače dobrym słowam.
Śpi, druże moj, siawiec u rodnych słoŭ siaŭbie
Pa našaj dremlučej staronce!
Niechaj ziamielka budzie lohkaj dla ciabie,
Jak lohka rwaŭsia ty da sonca.
| 
Прапануем да спампаваньня!