Перайсці да зместу

Мужнасць (1938)/Мая сяброўка/Трывога

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Прысяга Трывога
Верш
Аўтар: Пятро Глебка
1938 год
Вясёлыя песні
Іншыя публікацыі гэтага твора: Трывога (Глебка).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ТРЫВОГА

Ноч была цёмная.
Цяжка і глуха
дождж барабаніў у шыбы акон.
Раптам —
пачула трывожнае вуха
нечыя крокі
(у сне ці праз сон).

Слых навастрыўся да болю
і хруснуў,
сэрца паклікала стаць у дазор.
Борзда на плечы накінуўшы хустку,
дзеўчына босая вышла на двор.

Цемра густая,
хоць выкалі вока,
белага свету нідзе не відно,
толькі вятры запяваюць навокал
і завіваюцца хіжа ля ног.

Помніць дзяўчына:
такою парою
брата забілі на цёмным шляху…
Можа й цяпер за крутою гарою
ворагі долю чыю сцерагуць?

Можа ізноўку рыхтуюць забойства,
можа зацеплілі новы пажар?
Сэрца заныла балюча і востра
і скалыхнуўся, як полымя, жах.

Бегма пабегла да новай аборы
(босыя ногі,
халодная гразь).
Варта не спіць…
Вартавыя гавораць…

Значыць,
надзейна пільнуюць калгас.
Нервы напятыя стынуць паволі,
цяжка спадае на плечы каса…
Вецер імчыцца у чыстае поле
І не вяртаецца болей назад.

Сонны спакой ахінае крыламі,
хутка прачнецца клапотлівы дзень,
раннія зоры ўстаюць над палямі,
дзеўчына ціха дахаты ідзе.

… Гэтак асеннімі часта начамі
будзіць трывога на варту ісці —
кожную дробязь сваімі вачамі
трэба дагледзець у гэтым жыцці.

І не дарэмна у цёмныя ночы
б'ецца узрушана сэрца і кроў —
вораг яшчэ прытаіўся і сочыць
кожны няверна настромлены крок.
Хай-жа трывога ніколі не гасне!..
Трэба мець пільнасць і рупнасць ваяк,
каб красавала здабытае шчасце,
слаўная дзеўчына,
радасць мая!

1931 г.