Перайсці да зместу

Пела вясна (1925)/Пела вясна

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Пела вясна
Абразок
Аўтар: Міхась Зарэцкі
1925 год
Адна партыя ў шашкі

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




ПЕЛА ВЯСНА

Шумам шырокім шугала ў абшары. Песьню ліла непазбыўна-жывучую, сьмелую гордую песьню.

Пела вясна…

У шоламе гучным разьюшаных павадак гымнам расла, расьцьвітала магутная сьвежая сіла.

Расла, расьцьвітала. Гарнула цудоўным размахам пудліва-слухмянае сэрца, імкнула ў прасторы, віхурыла ўзьлётам шалёным.

Парываньнем дзівосным хмяліла душу, крамяніла волю сталёвым запалам.

Пела вясна…

Так сьмела і горда. Так радасна, шчыра.

Пералівала песьню ў дражліва-гарэзьлівы рогат. Сьмяялася звонка, задорна.

Над старым, струхнелым сьмяялася.

Над. тым, што гарбаціцца, корчыцца, кручыцца.

Над тым, што гнілой дзеразой засьцілае асьліглую глебу.

Над тым, што баіцца зірнуць у вагністы прасьцяг, што сонца баіцца гарачага, палкага.

Над тым, што нязграбна карожыцца ў брудзе брусьнелым…

Ой, як вясна пасьмяхалася! Як пагардліва сыпалі дробным сьмяшком галузы-цурочкі бліскучыя!

Аж захадзіліся, аж захліпаліся.

І, хітра міргаючы, у сонца кідалі вясёла-прыжмураны погляд мільёнаў іскрачак-вочак…

А сонца плыло, расплывалася ў мора — душнае, палкае мора.

І абымала ўсё-чыста шчыраю цеплю.

І цалавала ўсё-чыста салодка-пякучым праменьнем.

Сонца плыло. А ў сонцы — у душным, распаленым моры — зьвінелі цурочкамі срэбнымі ядрана-звонкія песьні птушыныя.

Птушкамі пела вясна. Пела шоламам гучным разьюшаных павадак, дробным сьмяшком дуроных цурочкаў.

Радасна пела вясна…