ГАНУЛЯ
А я думала… што-ж гэта я думала? Ага, што вы паехалі з тымі, як і з немцамі.
СПРАЎНІК
Пшэпустак усім не хапіла.
ДАМА
А я мела пшэпустку, але на адвітальным рауце неяк згубіла.
ГАНУЛЯ
І прышлося вам застацца!
ДАМА І СПРАЎНІК
Прышлося застацца.
ГАНУЛЯ
Бедныя-ж вы! Мой Мікіта таксама застаўся. А той пан, што быў з вамі, — паехаў?
СПРАЎНІК
Яму хапіла пшэпусткі.
ДАМА
Ён ня згубіў яе.
ГАНУЛЯ
Паехаў, а вас пакінуў, — не пакампанейску ён зрабіў.
СПРАЎНІК
Але я надта не бядую. Кажуць, сам Брусілаў ідзе побач з нашымі новымі гаспадарамі, дык не павінен-жа ён папусьціць у крыўду такіх вэтэранаў старой гвардыі, як я.
ДАМА
А я маю ўсе даныя на дармовую соцыяльную апеку. Апрача таго, бацюшка, які з намі ў вас гасьціў, абяцаў, калі што якое мяне прыцісьне, дык зробіць протэкцыю ў Прэображэнскі жаночы манастыр.
ГАНУЛЯ
Значыцца, бацюшка таксама ня выехаў?
