ПАЎЛІНКА
(бяручы ў яго шклянку)
Добра, добра! Пан Адольф як ведаў, што я трохі глухавата.
АДОЛЬФ
Глухавата!?
ПАЎЛІНКА
(ідучы па гарбату, у бок)
Трэба шэршня за нос павадзіць, каб і дзесятаму заказаў, як жонкі купляць.
АЛЬЖБЕТА
Пан Быкоўскі, здаецца, у нас першы раз?
АДОЛЬФ
А так — першы!
АДНА З ГАСЬЦЕЙ
Дык пану трэба даць пацалаваць старую бабу.
АДЗІН З ГАСЬЦЕЙ
Пан Адольф толькі да маладых ды багатых лас, а старыя ў яго ў рахунак ня йдуць.
АДОЛЬФ
А праўда, праўда! Я толькі да маладых маю імпэт.
АЛЬЖБЕТА
(у бок)
І дурны-ж ён, як відаць.
ПАЎЛІНКА
(падаючы гарбату Адольфу)
Да каго гэта маеце такі імпэт, да дарагіх кароў, ці дарагіх кабыл?
АЛЬЖБЕТА
Ды не! Пан Быкоўскі мае імпэт толькі да маладых дзяўчат.
АДОЛЬФ
(п‘ючы гарбату)
Але-ж, але. Толькі да маладых дзяўчат.
