Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/252

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

СЬЦЯПАН

І твая, каханенькі, родненькі, не адстала, — аж дыхавіцу чуць мне не нагнала.

АГАТА

Абодва вы кавалёвыя мяхі, тудэма-сюдэма, непаваротлівыя, дык і здаецца, што нехта вам дыхту нейкага даваў.

АЛЬЖБЕТА

А праўда, свацейка, праўда. Ім толькі каля пляшкі круціцца, а не з дарэчнымі жанкамі лявоніху ісьці.

ПРАНЦІСЬ

Ага, собственно, добра, што свацейка, пане дабрудзею, успомніла. (Дастае пляжку і частуецца з СЬЦЯПАНАМ).

ПАЎЛІНКА

(да Адольфа)

Ну, як-жа пану Адольфу спадабаўся наш мужыцкі танец? Як я ўважаю, дык лепей у вас лявоніха выходзе, чымся тое нейкае „падзі-кварта“. І прыпеўкі складныя знаеце.

АДОЛЬФ

(нібы скромна)

А трохі-ж нейкіх навучыўся калісь.

АДЗІН З ГАСЬЦЕЙ

Пара нам і чэсьць знаць! Пэўне, ужо каля поўначы матаецца.

КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ

Так, так, час рухацца дамоў!

ПАЎЛІНКА

(з аблягчэньнем у бок)

Дзякуй богу!.. (Да ГАСЬЦЕЙ). А можа-б яшчэ пагулялі?

АЛЬЖБЕТА

Каму далёка, то яно так, а каму блізка, дык ня шкодзіць яшчэ пазабаўляцца.

КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ

Не! Не! Ужо час і пара!