Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/264

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ПАЎЛІНКА

Мацней, мацней, браток!

АЛЬЖБЕТА

(памагаючы Сьцяпану цягнуць)

Што ты, дзеткі, здурэла, ці што?.. (Сьцягваюць ПАЎЛІНКУ з вакна на хату).

СЬЦЯПАН

Ты гэта, каханенькая, родненькая, куды манілася ляцець?

ПАЎЛІНКА

(апіраючыся рукой аб стол, патупіўшыся)

Я!. Я!.. хацела замуж ісьці!

СЬЦЯПАН І АЛЬЖБЕТА

Праз вакно?!

ПАЎЛІНКА

А што-ж, калі татка і мамка праз дзьверы ня пускаеце.

ЗЬЯВА XII

ТЫЯ-Ж ПРАНЦІСЬ — АДОЛЬФ — АГАТА

ПРАНЦІСЬ

(бяз шапкі ўвальваецца ў хату, трымаючы за каўнер Адольфа)

Собственно, пане дабрудзею, злодзея, злодзея злавіў, вось-цо-да.

АГАТА

(цягнучы вузлы)

А як-жа, тудэма-сюдэма, з гэтымі катомкамі каля вашага вакна капаўся.

ПАЎЛІНКА, СЬЦЯПАН І АЛЬЖБЕТА

Пан Быкоўскі?

ПРАНЦІСЬ

А так, так, пане дабрудзею. Адольф, Алольф! Злодзей, собственно, вось-цо-да!