Гэта старонка была вычытаная
Нездарма вяла ў святліцу,
За дубовы стол саджала,
Слёзы капалі расіцай,
Што сынок такі удалы.
Нездарма там каля вокнаў
Цёткі гутарылі жвава:
— Які чысты, які стройны,
Які з твару малажавы!
Ліпень 1935 г.
|}
Нездарма вяла ў святліцу,
За дубовы стол саджала,
Слёзы капалі расіцай,
Што сынок такі удалы.
Нездарма там каля вокнаў
Цёткі гутарылі жвава:
— Які чысты, які стройны,
Які з твару малажавы!
|}