Перайсці да зместу

Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927)/IV/Б/Я. Журба/Вогнішча

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Адрадзілася прырода… Вогнішча
Верш
Аўтар: Янка Журба
1927 год
Спатыкаць пайду вясну…
Іншыя публікацыі гэтага твора: Вогнішча (Журба).

Спампаваць тэкст у фармаце EPUB Спампаваць тэкст у фармаце RTF Спампаваць тэкст у фармаце PDF Прапануем да спампаваньня!




Вогнішча.

(Настаўніцам і настаўнікам).

Падкладайце, браты,
Сюды дроўцаў хутчэй,
Каб ня згас наш агонь,
Каб сьвяціў ён ярчэй!

Тым, хто ў цемры жыве,
Каб мігцеў гэты сьвет,
Каб маланкай палаў
Чараўны агняцьвет!

Каб сьвяціў сьцежку нам,
Каб ён вечна гарэў,
Хто ў бяздольлi жыве,
Каб той сэрца сагрэў.

Хай яго адусюль
Браты бачаць мае:
Думкі вогнiкам тым
Хай распаляць свае.

Дык палай ты, агонь,
Гэй, ярчэй ты палай;
Сьветлы вогнік ты наш,
Засьвяці на увесь край!

Не шкадуйце-ж драўцоў,
Мае сябры-браты:
Разьняцеце[1] ў душах
Гэты вогнік сьвяты!

Каго люты мароз
Тут так моцна скаваў,
Каб сьвяты ваш агонь
Асьвячаў, аграваў…

Дык палай вечна, сьвет,
Ясным сонцам палай:
Хай праменьні твае
Паляцяць на ўвесь край!

Дай нам моц, каб народ
З душой ëмкай устаў,
Разагрэй, разбудзі —
Каго сон спанаваў!



  1. Распалеце.