ЗЬЯВА II
ТЫЯ-Ж І СЫМОН
СЫМОН
Ці тата яшчэ не вярнуўся?
МАРЫЛЯ і ДАНІЛКА
Не, нямашака яшчэ.
СЫМОН
А дзедка ўсё госьціць у нас!
СТАРАЦ
Але, сынку мой. З мамкай тваёй загаварыліся аб справах вашых хатніх. Як уважаю, то ня лёганькі будзеце мець сёлетні гадок.
СЫМОН
Э! Нічога, дзядочак. Пакуль будзе хоць якая малая магчымасьць, то не дадзімся жыўцом ваўку ў зубы. Паглядзіш!
СТАРАЦ
Сьмела, сынку мой, варожыш. Можа і не дасіся ваўку ў зубы, але жыцьцё бярэ ў свае лапы, ох, як бярэ! Не такія яшчэ дужыя і сьмелыя здаюцца на яго ласку і няласку. Так, так, сынку мой! Адвага наша — адно, а жыцьцё — другое, і найбольш верх бярэ гэта апошняе.
СЫМОН
А мы з татам не папусьцімся, дык што-ж з намі гэта жыцьцё зробіць?
СТАРАЦ
Тата ўжо нядуж твой.
СЫМОН
Ну, то ў мяне сілы хопіць — за яго, за сябе, за ўсіх нас.
СТАРАЦ
Дай божа, дай божа, каб табе гэтай сілачкі ставала да канца жыцьця. Бяда толькі, што сіла людзкая не заўсёды на дабро ідзе.
