Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/13

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

усіх чыншавікоў сталі чысьціць. Не чакае, пакуль суды пакончацца, а наперад за ўсіх заставы кладзе і высяляе; з намі таксама вышла.

СТАРАЦ

Ведаю, ведаю, пані гаспадыня! Старыя парадкі раскідаюць па сьвеце, а новых, лепшых, нешта ня відаць і ня відаць.

ДАНІЛКА

Як уважаю, то мусіць толькі я адзін новым парадкам на сваёй новай скрыпцы зайграю.

ЗЬЯВА IV

ТЫЯ-Ж І ЗОСЬКА

ЗОСЬКА

(уходзіць з кветкамі ў руках)

Аа! Дзядочак к нам на госьці прыплёўся.

СТАРАЦ

Так, так, мая дачушка! Прыплёўся божым словам вас пахваліць; зараз далей паплятуся з тым самым.

ЗОСЬКА

(падсядаючы к старцу)

Добра, што я дзедку тут застала, — маю просьбу да цябе.

СТАРАЦ

Слухаю, мая дачушка, слухаю. Хэ-хэ-хэ! Думаў, што я толькі ўсё мушу прасіць, ажно, як бачу, то і ў мяне прасіць нечага хочуць. Хэ-хэ-хэ! Яшчэ распанею з гэткага гонару.

ЗОСЬКА

Дзедка заўсёды жартуе з мяне, а я толькі буду прасіць таго, чаго ўсе людзі цябе вечна просяць.

ДАНІЛКА

Ну, значыць прапала дзедава панства!

ЗОСЬКА

На, вось табе, дзедачка, кветак трошкі, а ты памаліся… здаровейка…