ЯКІМ
Ня бойся, золатца, ня зловяць! Усё пойдзе гладка. Заўтра ў вас вечарынка; пасьля вечарынкі ўсе будуць спаць моцна, так што хоць з гарматаў страляй — нічога не пачуюць. Я ўсё акуратна прыгатую, ты толькі зьвяжаш у клумак што патрабнейшае, а там праз момант — і ты мая на векі вечныя.
ПАЎЛІНКА
(нібы са злосьцю)
Ня я твая, а ты мой на векі вечныя!
ЯКІМ
Ну, хай будзе, як Сора казала; але гэта толькі тады ў нас выйдзе, калі ты прыстанеш на тое, аб што я цябе прасіў і прашу.
ПАЎЛІНКА
(падумаўшы, сьмяючыся)
Ну, згода да… заўтрашняга дня, а там пабачым.
ЯКІМ
(павесялеўшы)
І даўно ўжо трэ‘ было гэтак сказаць, мая ты кветачка майская. Заўтра вечарам, як толькі ўсе паўкладаюцца, — я ўжо ў садзе пад вакном буду на цябе чакаць. Ты ваконца адчыніш лахі пад пахі ды скакель з хаты ў сад, як пятух!
ПАЎЛІНКА
Гэта ты, як пятух, а я, як…
ЯКІМ
(перапыняючы)
Як курыца.
ПАЎЛІНКА
Ня курыца, а як зязюлька.
ЯКІМ
Як зязюлька праз вакно фырр! а пятух цап, а поп крапілам пырсь! а там…
