СЬЦЯПАН
Адольф Быкоўскі!
АЛЬДЖБЕТА
Э-э! Я думала, хто там!.. Ажно нічога людзкога. Толькі езьдзіць ды нюхае, якая дзяўчына пасагу больш мае, а сам дык голы, як бізун.
СЬЦЯПАН
Пасаг нюхае, бо нос мае. Але ўсё такі гэта для нас блін ды яшчэ маслам падмазаны. Ён сам мне, каханенькая, родненькая, хваліўся, што яго гаспадарка ў сто раз лепшая ад усіх тутэйшых гаспадароў. За аднаго каня толькі, казаў, заплаціў сёлета тры сотні. „На гэтым-жа кані, кажа, заўтра да вас панства заедуся з кірмашу“. (Мацаецца па кішэнях, сам сабе). Дзе-ж бы яна падзелася?.. (Да АЛЬЖБЕТЫ). Ты, баба, ці ня бачыла кніжкі, што я купіў сягоньня? Дзе яна прапала?
АЛЬДЖБЕТА
А што я, пастушка над тваімі кніжкамі? Прапіў можа з гэтым сваім зяцем.
СЬЦЯПАН
Каханенькая, родненькая, ня думай, што я якую дрэнь выбраў сабе на зяця. Заўтра ён прыедзе, паглядзіш, дык адразу што другое запяеш. Адным словам хлапец: шляхоцкага заводу, з рызыкай, з усякай далікатнасьцяй і ўсё такое…
ЗЬЯВА VI
ПАЎЛІНКА — СЬЦЯПАН — АЛЬЖБЕТА
ПАЎЛІНКА
Аб кім гэта, татка, гаворыце, што мае ўсякую далікатнасьць і ўсё такое? (Ставіць яду на стол і садзіцца за шыцьцё).
