ЗЬЯВА V
СЬЦЯПАН — АЛЬЖБЕТА
АЛЬЖБЕТА
(дастаючы настольнік з куфра)
З кім ты гэтак намурзаўся?
СЬЦЯПАН
(закурваючы люльку)
Я і з тым, я і з сім, а ты каханенькая, родненькая, згадай, — з кім?
АЛЬЖБЕТА
А немач цябе ведае з кім!
СЬЦЯПАН
Ці-ж не казаў, што ў цябе тут (торкаючы сабе пальцам у лоб) ня ўсе дома? Але слухай: з зяцем!
АЛЬЖБЕТА
(зьдзівіўшыся)
З зяцем?!
СЬЦЯПАН
Так, так, каханенькая, родненькая. Хто з сватам, хто з свацяй, а як Сьцяпан Крыніцкі, дык з родным зяцем.
АЛЬЖБЕТА
(накрываючы стол)
Такі праўду кажуць, што гарэлка людзей з поля зводзіць. Калі-ж ты ўсьпеў яго нажыць?.. Дачка яшчэ замуж ня вышла, а бацька ўжо зяця мае!
СЬЦЯПАН
Калі ня маю цяпер, дык буду мець у чацьвер. Гэта, бачыш, ён яшчэ толькі зьбіраецца падмазацца да нашай Паўлінкі; ну, а каб сьлізчэй усё пайшло, дык перш мяне ён падмазаў.
АЛЬЖБЕТА
(садзіцца)
Так-бы і казаў адразу. А хто-ж гэта такі?
