АДЭЛЬКА (госьця)
(баронячыся)
Дзякуй. Ужо напілася.
АЛЬЖБЕТА
Ды бяры! Што там пытаешся! Панна Адэля толькі дзьве выпіла.
АДЭЛЬКА
Калі-ж болей ня хочацца.
ПАЎЛІНКА
(забіраючы шклянку)
Вып‘еш, вып‘еш, Адэлька, — зьмесьціцца.
АЛЬЖБЕТА
(падсоўваючы госьцям яду)
Старайцеся, госьцікі, старайцеся. Вось — сыр, масла, вандліна! Такі-ж сягоньня трохі папрацавалі каля полькі да лявоніхі.
КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ
(перажоўваючы і сёрбаючы)
Дзякуй, дзякуй! Мы стараемся.
СЬЦЯПАН
Чым хата багата — тым рада. Хлеб на стале, — рукі свае. Выбачайце толькі, каханенькія, родненькія, што гарэлкі няма. Але я ў гэтым не вінават. Хацеў узяць у Міхалішках, дык, як на ліха, манаполька цэлы дзень была закрыта.
МУЗЫКА
(у бок ад другога)
Каб не салгаў, дык-бы і ня жыў. Я сам бачыў, як пасьля імшы адбываўся з пляшкамі пры манапольцы нешпар.
ДРУГІ МУЗЫКА
Слухаць! Скнэра і больш нічога.
ПАЎЛІНКА
Можа пан Вінцусь яшчэ вып‘е?..
