Гэта старонка не была вычытаная
АКТ ДРУГІ
(Тая-ж самая — што ў першым акце — сьвятліца. За сталом сядзяць: СЬЦЯПАН АЛЬЖБЕТА і госьці — тры хлопцы і тры дзяўчыны. Мужчыны сядзяць з аднаго канца стала, а жанчыны — з другога. П‘юць гарбату, наліваючы на сподкі; закусваюць. Дзяцбкі з дзяўчатамі жартуюць, перакідваючыся крошкамі ад хлеба. З левай стараны (гледзячы ад публікі) пры сьцяне ад бакоўкі — сядзяць два музыкі і, зводзячы інструманты, сьціха перагаварваюцца між сабой. Ля дзьвярэй ад сенцаў, у канцы куфра, на табурэце стаіць самавар. ПАЎЛІНКА, прыбраўшыся пасьвяточнаму, увіхаецца каля гасьцей. Трохі ў твары зьмяніўшыся; час-ад-часу ўздыхае і няўзнак паглядае ў акно; адно стараецца быць з усімі вясёлай і бойкай. Як падымаецца заслона — ПАЎЛІНКА нясе гарбату.)
ЗЬЯВА I
ПАЎЛІНКА — СЬЦЯПАН — АЛЬЖБЕТА — ГОСЬЦІ — МУЗЫКІ
ПАЎЛІНКА
(стаўляючы гарбату перад Сьцяпанам)
Што-ж гэта нешта татавага зяця так позна ні слуху, ні духу? Ці ня зьнюхаў ён, што ў мяне пасагу нямашака?
СЬЦЯПАН
Каханенькая, родненькая, не бядуй. Ня будзе Гірша, будзе чорт іншы.
ПАЎЛІНКА
(насьмешліва)
Мала што будзе… Але-ж, калі мяне ўжо неяк, як цмокам, стала цягнуць да гэтага Бык… Бычка… Ах, як яго?..
СЬЦЯПАН
(з націскам)
Быкоўскага.
ПАЎЛІНКА
(падходзячы да другога канца стала)
Можа Адэльцы яшчэ шкляначку?
