ПАЎЛІНКА
Вельмі-ж яму гэтым і не пашкодзілі. Нашліся людзі, што і без працэнтаў пазычылі і далі яму магчымасьць паехаць на настаўніцкія курсы. Цяпер нічыёй ласкі не патрабуе.
АДНА З ГАСЬЦЕЙ
Пэўне, што не! Такі чалавек нідзе не прападзе.
СЬЦЯПАН
Каханенькія, родненькія, кіньце аб гэтым сьвінапасе гаварыць. Прыелася ўжо мне гутарка аб ім горш горкай рэдзькі. І ці гаманеце аб ім, ці не гаманеце — усё роўна нічога ня выйдзе. Я ўжо яму даў дарогу.
ПАЎЛІНКА
(неспакойна)
Якую дарогу?
СЬЦЯПАН
А ты, каханенькая, родненькая, ня слухай вушы разьвесіўшы, ды лепей гасьцей глядзі. Дзьве дзюркі ў носе і сканчылося.
АЛЬЖБЕТА
Што-ж, выбачайце, госьцікі. Не хацелі піць і есьці, пасьля самі будзеце жалець.
СЬЦЯПАН
Выбачайце, выбачайце, каханенькія, родненькія, адно не скажэце, што ўсяго было ўдаволь, толькі прынукі ня было.
КОЛЬКІ ГОЛАСОЎ
(устаючы з-за стала)
Дзякуем, дзякуем пану гаспадару і пані гаспадыні. Падмацаваліся, хвала богу, як лепей ня трэба.
ПАЎЛІНКА
(устаючы з ложка)
Проша паненак сюды прысесьці, а, паны кавалеры, вазьмеце сабе табурэцікі ды вось тут падсядзьце, а я тымчасам пачастую гарбатай нашых музыкаў.
