Гэта старонка не была вычытаная
СЬЦЯПАН І АЛЬЖБЕТА
(вылазячы з-за стала)
А як-жа — трэба, трэба!
(Дзяўчаты садзяцца на ложку, а каля іх на табурэтах; жартуюць між сабой).
АЛЬЖБЕТА
(падходзячы да музыкаў)
Хадзеце, міленькія, выпійце са шкляначку гарбаты.
МУЗЫКІ
Дзякуем пані! Мы ўжо сягоньня пілі.
АЛЬЖБЕТА
Мала што калі было, а цяпер трэба яшчэ падмацавацца.
(Забірае інструмэнты і кладзе іх на куфар, садзіць музыкаў за стол і сама садзіцца. Да ПАЎЛІНКІ).
А ты, дзеткі, налі музыкам гарбаты!
СЬЦЯПАН
(закурваючы люльку)
Выбачайце толькі, каханенькія, родненькія, што гарэлкі няма.
МУЗЫКІ
І бяз гэтых кропель будзем жывы.
(Чуваць стукат у сенцах)
СЬЦЯПАН
А бач, нехта такі хоць нарэшце зьявіўся. Трэба ісьці ды глянуць, а то яшчэ ў дзьверы ня луча. (Ідзе).
АДНА З ГАСЬЦЕЙ
Нясі, божа нежанатага ды багатага!
АДНА З ГАСЬЦЕЙ
Жаніць будзем!
ПАЎЛІНКА
(стаўляе музыкам гарбату, падходзе і глядзіць у вакно. У бок)
Ах, як-жа цёмненька!
