Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/237

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ЗЬЯВА III

ТЫЯ-Ж БЕЗ СЬЦЯПАНА

ПАЎЛІНКА

(стаўляючы перад Адольфам гарбату і сама садзячыся аподаль)

Што-ж гэта пана Адольфа конь хацеў разьнясьці?

АДОЛЬФ

А як-жа! Тры сотні вясной заплаціў, і толькі клопату нажыў. Але ў мяне ўсё так! Каровы мае кожная варта па якой сотні рублёў; як загілююць летам, дык і на добрым кані іх ня ўгоніш.

ПАЎЛІНКА

(хітравата)

Пэўне і авечкі ў пана Адольфа таксама гілююць?

АДОЛЬФ

А так, так! Маю пятнаццаць старых і дваццаць маладых. Як ударыць гарачыня, дык яны чуць ня ўсе чыста круцяцца на адным месцы.

ПАЎЛІНКА

(ідучы па гарбату для сябе, у бок)

Матыліцы авечак мучаць, як і сам тут (паказваючы пальцам на сваю галаву) матылі мае, а думае, што яны зыгуюць.

АЛЬЖБЕТА

Якія-ж сёлета ўраджаі ў пана Адольфа?

АДОЛЬФ

А нішто сабе. (Відам лгучы). Жыта нажаў коп са дзьвесьці, аўса таксама са дзьвесьці, ячменю — з сотню.

АДЗІН З ГАСЬЦЕЙ

А колькі-ж у пана зямлі?

АДОЛЬФ

Валокі з паўтары добрыя будзе.

ГОСЬЦЬ

І лес ёсьць?