Гэта старонка не была вычытаная
АДОЛЬФ
Дзякую, дзякую вашэці. Проша са мной клопату не рабіць.
(ідзе і з усімі вітаецца; АЛЬЖБЕТУ цалуе ў руку, стоячы к ёй бокам і ня згінаючыся).
АЛЬЖБЕТА
Проша, пана Адольфа, проша за стол! Можа вып‘еце гарбаты і чаго закусіце? (Да ПАЎЛІНКІ). Паўлінка, налі пану Быкоўскаму гарбаты!
АДОЛЬФ
(садзячыся за стол з другога канца ад музыкаў і закурваючы папіроску)
А што-ж у васпанства добрага чуваць?
СЬЦЯПАН
(прысаджваючыся к сталу)
Ды што ў нас чуваць? — Старая баба ня хоча здыхаць, а маладая замуж ісьці.
АДОЛЬФ
(самадавольна)
Хе-хе-хе! Старую трэба пшыдусіць, а маладую пшымусіць.
АЛЬЖБЕТА
(да Сьцяпана)
А, ваша, схадзі паглядзі, ці добра прывязаны конь пана Быкоўскага.
АДОЛЬФ
Ня турбуйцеся. Я яго добра прывязаў.
СЬЦЯПАН
Каханенькі, родненькі, хоць і прывязаў, але сена пэўна ня даў. У нас так: госьць як папала, а жывёліну дык трэба добра дагледзець. (Выходзіць).
