С аднэй дзевушкай гуляю,
Другая в прыметке.
ПАЎЛІНКА
Ажаніся, не ляніся, —
Будзеш панаваці:
З аднэй будзеш сьвіні пасьвіць,
З другой — заганяці.
АДОЛЬФ
Наша поле камяніста —
Ні праехаць, ні прайсьці.
Нашы дзевачкі фарсісты —
Нельга к ім і падыйсьці.
ПАЎЛІНКА
Я фарсуха, ты католік;
Ня руш мяне за падолік, —
Мой падолік шоўкам шыты,
Хто палезе, будзе біты!
|}
СЬЦЯПАН
(як сьціхла гульня)
Брава, брава, пан Адольф! Складзен да танцаў, як, не раўнуючы, закрыстыян да ружанцаў.
ПРАНЦІСЬ
(пацягваючы з пляжкі)
Глупства, глупства, вось-цо-да! Собственно, хоць у кішэні пуста, за тое ногі сыпюць густа. Каб яму яшчэ ды мой розум растропны, дык зусім было-б добра, пане дабрудзею.
АГАТА
Кінь ты ўжо, тудэма-сюдэма, плявузгаць, як латак у млыне! Гуляюць — няхай гуляюць; ты сваімі качэргамі так не патрапіш.
АЛЬЖБЕТА
(да Пранціся)
Можа-б чаго, сватка, закусілі?
