апаганенай славай і паскуднымі хваробамі… Зоська… Зоська… Ці-ж яна ў іх першая або апошняя?..
ДАНІЛКА
Ты, мусіць, яшчэ не адпусьціўся на іх за тое, што яны адбілі ў цябе тваю Кастусю Дударышку, якую, пасьля таго, як бусел прынёс ёй малое, дык і яны прагналі, і ты прагнаў.
ЗЬЯВА III
ТЫЯ І ЗОСЬКА
ЗОСЬКА
СЫМОН
Прышла такі нанач! Што-ж гэта табе зрабілася?
ЗОСЬКА
Чаму ты так гаворыш, братка? Ці-ж я калі-небудзь начавала дзе іначай, апрача свае хаткі, або цяпер не начую кожную ноч на гэтым ламацьці?
СЫМОН
А заўчора, дзе ўсю ноч прападала? Думаеш ня ведаю!
ЗОСЬКА
Нічога ты, браток, ня ведаеш, ох, як нічога! Мне так сумна і страшна зрабілася, што тата ляжаў тут непадалёк не пахаваны і такі жудасны з гэтай вяроўкай на шыі, што я ня выцерпела і, як учадзеўшы, у поле пабегла. І нідзе не начавала, нідзе, усю ночку на полі блудзіла. Нічога благога не рабіла, каб я так шчасьцейка свайго не аглядала!
МАРЫЛЯ
Не кляніся, дачушка! Нашто?.. Ня трэба!
СЫМОН
А чаму сягоньня ў пару ня прышла з магілак? Чаму?
ЗОСЬКА
Сягоньня?.. з магілак?.. Так сабе!.. Зайшлася на мінутку да цёткі, што служыць з дзядзькам у дварэ… Такая нейкая
