Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/68

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ДАНІЛКА

(у бок)

Што ён чаўпе? Памойму вечарэе, а паягонаму — сьвітае. Ці сьляпы, ці ён ня бачыць?

НЕЗНАЁМЫ

На крыжох магільных гараць сьвечкі грамнічныя, а на курганох адзірванелых вехі смалістыя палаюць і шляхі асьвечваюць для ўсіх тых, што йдуць на гэна зборышча вялікае. Гора таму, хто будзе спаць у гэты час трывожны!

СЫМОН

Трудна зразумець вас, чалавеча! Скажэце-ж мне хоць: нашто гэта зборышча склікаецца?

МАРЫЛЯ

Але, нашто? Можа зямлю будуць даваць?

НЕЗНАЁМЫ

Смока выганяць!

УСЕ

Смока?! Якога? (ДЗЕЦІ са страхам туляцца да МАРЫЛІ).

НЕЗНАЁМЫ

Ня чулі?.. Ды дзе вам пачуць? Вы ўсе ў гэтых ламох капашыцёся, як чэрві, прыдаўленыя каменем, і сьвету белага ня бачыце і нічога слухаць ня ўмееце.

ДАНІЛКА

(у бок)

Ну, я то пэўне-б аб гэтым ведаў, але, мусіць, гэта брахня?

НЕЗНАЁМЫ

Ад даўнага часу пасяліўся на нашай зямлі ў заварожаным балоце страшны смок-упыр…

УСЕ

Аж нават упыр!

НЕЗНАЁМЫ

Але, але, добрыя людзі! І вось праз гэтага смока-упыра пайшлі на цэлы сьвет усялякія беды і няшчасьці.