мі і прыгарнула соткі людзей бязпрытомных.
Урешцэ нябощык Князь быў добрым панам і верным сынам катал цкаго Касьцёла.
Жывучы часта ў сва м дварэ, ён стараўся асаладз ць горкую долю парабка. Ні папускаў яго ў аб ду. Калі хто зьвертаўся да яго са скаргай, зараз-же сам разглядаў справу і спраўджываў, ц ня было крыўды і выдаваў суд справядл вы. А п льная і щырая праца гаротнаго люду н кол не абыходзілася без ласк Князявай.
Што нябощык быў добрым панам — сьветчыць апошняя прыслуга яго падданых, каторыя на плячах ўласных несьлі цела свайго добраго і справедліваго Князя праз 8 блізка вёрст.
Як сын праўдз вы Касьцёла сьвятога ў свабодных ад войнаў хв лях выпаўняў абавязкі релігійныя, ні шкадаваў грошай на добрыя мэты, як будоўка прыбыткаў Божых, прытулкі для ўбогіх і т. д
Як кожны з нас быў грешным, але атпакутаваў за грахі свае — крывёй сваей уласнай змыў іх і пашоў да Цара Нябеснаго атрымаць карону вечнаго шчасьця, якому ўжо канца і меры ня будзе.
Браты дараг я!
Сьмерць Князя — гэта вялікая страта для ўдавы Княгіні. Гэта страта ўсіх людзей дваровых і ўсяго белрускаго народу. У асобе нябощыка Князя беларусы трацяць щырага абаронцу справы іх адрадженьня, трацяць яго ў тым часе, кал займа цца зара новаго лепшаго шыцьця, калі заглядае слонца і ў іх ваконца.
Цяжкая туга і сум агартае кожнаго з нас пры мысьлі, што трэба разстацца з Князям Міколай.
За хв лю цела яго будзе аддадзено зямл цы. Разв тайц сіа-ж з ім у час апошні. Раб ў ён Вам добра і вы яму будзьця за тое адплатнымі. Н забывайця сягоньня і заўсёды аб ім у сваіх мал твах. Помн ця, што сягоньня хава м Князя, а заўтра пахаваюць мо‘ кагоколяк і з нас. Вось бярыма прыклад ад нябощыка. Н кога ня крыўдзьма, ні чапайма без пытаньня нічога чужога, ні бажымася, ня прысягайма фалшыва.
П льнуймася прыказаў Божых. Жывіма па праўдзе, выпаўняйма щыра і сумленна свае абавязкі люб ма Бога і бл жняго, a напэўна і мы дачакаім умерці па хрысьц янску. „Щасьлівыя, што ў Богу уміраюць. Амэн.
lahczejszy sposab znosinaŭ ludziej adnych z druhimi i pryharnuła sotki ludziej biazprytomnych. Ureszcie niaboszczyk Kniaź byŭ dobrym panam i wiernym synam katalickaho Kaścioła.
Żywuczy czasta ŭ swaim dware, jon staraŭsia asaładzić horkuju dolu parabka. Ni papuskaŭ jaho ŭ abidu. Kali chto źwiertaŭsia da jaho sa skarhaj, zaraz-że sam razhladaŭ sprawu i spraŭdżywaú, ci nia było kryŭdy i wydawaŭ sud sprawiedliwy. A pilnaja i szczyraja praca harotnaho ludu nikoli nie abychodziłasia biez łaski Kniaziowaj.
Szto niaboszczyk byŭ dobrym panam świetczyć aposzniaja prysłuha jaho paddanych, katoryja na placzach ŭłasnych nieśli cieła swajho dobraho i sprawiedliwaho Kniazia praz 8 bliska wiorst.
Jak syn praŭdziwy Kaścioła światoha ŭ swabodnych ad wojnaŭ chwilach wypaŭniaŭ abawiazki relihijnyja, ni szkadawaŭ hroszaj na dobryja mety, jak budoŭka prybytka Bożych, prytułki la ŭbohich i t. d.
Jak kozny z nas byŭ hresznym, ale atpakutawan za hrachi swaje — krywioj swajej ŭłasnaj zmyŭ ich i paszoŭ da Cara Niabiesnaho otrymać karonu wiecznaho szczaścia, jakomu ŭżo kanca i miery nia budzie.
Braty darahija!
Śmierć Kniazia — heta wialikaja strata dla ŭdawy-Kniahini. Heta strata ŭsich ludziej dwarowych i ŭsiaho biełaruskaho narodu. U asobie niaboszczyka Kniazia biełarusy traciać szczyraho abaroncu sprawy ich adradżeńnia, traciać jahoŭ tym czasie kali zajmaicca zara nowaho lepszaho żyćcia, kali zahladaje słonce i ŭ ich wakonce.
Ciażkaja tuha i sum ahartaje kożnaho z nas pry myśli, szto treba razstacca z Kniaziam Mikołaj.
Za chwilu cieła jaho budzie addadzieno ziamlicy. Razwitajcisia-z z im ŭ czas aposzni. Rabiŭ jon wam dobra i wy jamu budźcia za toje adpłatnymi.
Ni zabywajcia siahońnia i zaŭsiody ab im u swaich malitwach. Pomnicia, szto siahońnia chawaim Kniazia, a zaŭtra pachawajuć mo’ kahokolak iz nas. Woś biaryma prykład ad niaboszczyka. Nikona nia kryŭdźma, ni czap jma biez pytańnia niczoha czużoha, ni bażymasia, nia prysiahajma fałszywa.
Pilnujmasia prykazaŭ Bożych. Żywima pa praŭdzie, wypaŭniajma szczyra i sumlenna swaje abawiazki, lubima Bоha i bliźniaho, a napeŭna i my daczakaim umierci pa chryscijansku. Szczaśliwyja, szto ŭ Bohu umirajuć. Amen.
DRUKARNIA „ZNICZ“ WILNO.
