Šlach załaty praciarebim,
Zorna ŭźniasiomsia ŭ wysoty
Wyżej niepraŭdy, niesławy,
Wyżej pakutnych bałotaŭ.
Moc swaju świetu pokażem…
Zdziŭlucca starcy i dzieci:
Što znače pieśnia i siła!
Što znače wielmi chacieci!
|}
|
Adhuknisia duša!…
Adhuknisia duša, pieśniaj zwonkaj hrymni!
Niechaj pieśnia z wichrami pamčycca;
Ŭ bratnich sercach niechaj razharacca ahni,
Dumy nowaj paljucca krynicaj.
Ad zary da zary pa radzimaj ziamli
Zaciahanyje ludzi snujucca,
I harujuć jany, redka ščasny kali
S čornaj dolaj zmahajucca, bjucca.
Z jich żyćcia biez żyćcia, z jich biadnot i ciamnot
Karystaje biazpućcie, jak może;
I nichto-ż nie żaleje, jak wiečnych sirot,
Ni swoj brat, i ni Ty nawat, Boże!
Żalbaŭ słuchaje jich tolki šum barawy;
Na jich muki hladziać tolki zory.
Adhuknisia-z, duša, na jich ston wiekawy.
Zadryżycie, daliny i hory!
|
|
Ščaśliwaść.
Mieć-by mnie krylla sakolije,
Mieć-by mnie wolu zarnicaŭ,
K niziam nie rwaŭsia-b nikoli ja,
Z wysi-b hladzieŭ na ziamlicu.
|
