|
I wiecier, i sokał, i ja…
I wiecier, i sokał, i ja —
Syny adnej doli, żyćcia,
Nawodzim markotnyje my
I dumy, pieśni adny.
*
Raźniaŭ wiecier krylla swaje,
Lacić, i šumić, i piaje;
Piaje a swabodzie swajej,
Piaje a biazwolli ludziej.
Jak wiecier, i ja-b tak lacieŭ,
Jak wiecier, ab tym samym pieŭ,
Jak wiecier swabodny moj duch,
Choć hora ciahaju lancuh.
*
Pad zorami sokał zawis,
Hladzić pa arlinamu ŭniz.
Tam sokału świetu nie żal;
Milej jamu niebnaja dal.
Jak sokał, i ja-b mknuŭ da zor:
Tam sonce, razdolle, prastor;
Biez żalu-b pakinuŭ ziamlu,
I chatku, i dolu swaju.
*
I wiecier, i sokał, i ja —
Syny adnej doli-żyćcia;
Nawodzim markotnyje my
I dumy, i pieśni adny.
|
