Старонка:Huślar (1910).pdf/32

Smutna mnie, Boże!

Smutna mnie, Boże! — Kudy ja nie hlanu,
Kudy nia mčusia z markotnaj dušoju,
Baču, što ščaścia zary nie dastanu,
Baču, što wiečna nie znać mnie spakoju.

Hlanu na byt swoj, što wiek nie ŭźwiasielicca
Na zmarnawanuju moładaść z hora,
Baču, što trudna na dolu nadziejicca:
Budzie tak zaŭtra mnie, jak było ŭčora.

Ciażka i čas bury sasonce chistacisia,
Kołasu zimku prawodzici ŭ poli,
Ciażka sa ščaściejkam być i razstacisia —
Ciażej-że ščaścia nie znaci nikoli.

---

A chto maju dolu pojmie?

A chto maju dolu pojmie?
A chto zrazumieje?
Chto mnie hora śloz adojmie,
Chto nudu razwieje?
Ci żurčańniem ručajinka,
Ci šumam čareśnia,
Ci pryhožaja dziaŭčynka
Udałoju pieśniaj?
Oj, kab ščaściejko mnie daci,
Niema takoj siły!,
Dzion wiasiołych mnie nie znaci
Da samoj mahiły…

---