|
Biasieda.
Hodzie markocicca, chłopcy, dzieŭčaty!
Drużna padchodźcie k stału, wo siudy!
Budziem hulaci; šynkar naš bahaty
Daść čym paciešycca, daść jak wady.
Hej, hramadoj
Zasiadźma ŭ rad!
Swoj, ci nia swoj —
Nam kożyn brat —
Budźma adneju siamjoj!
Za swaju rodnuju mačychu-dolu
Wypjem pa čarce, wypjem usie!
Żyjma siahońniašnim ščyra, u wolu,
Plujma na toje, što «zaŭtra» niasie.
Hej čarki ŭ chod!
Za dolu pjom.
Da dna-ż!.. I wot
Tut za stałom
Sonca spatkajma uschod!
Našy darożki, znać, lichaj časinaj
Wybity, cierni bo skryli i śled;
Pijma, palijma harelkaj ściażyny —
Zsochnie mo zielle, ŭzojdzie mo ćwiet.
Hej u dobry čas,
Pijma drużniej!
Hulniom choć raz! —
Chto może, piej!
Chaj hoście radaść i ŭ nas.
Wichry praciŭnyje wiejuć nam wiečna,
Siły zmahajuć, kapajuć hraby,
Tut że hulajem, pakul što biazpiečna,
Nucie-ż! da čarak, da dalšaj hulby!
Hej, nie drami!
Pij, chto nie pjan,
Druhim nalij,
Nia budź pahan,
Znaj, — i my także ludźmi!
Sercy dryżać našy kroŭju ablity,
Hrudzi pyłajuć zmučeńnia ahniom,
|
