Старонка:Huślar (1910).pdf/48

Hrošy ja prażywu, jak nażyŭ,
Abo ŭkradzie błahi čeławiek;
Twajo-ż serce, ciabie kab zdabyŭ,
Chto praz ceły mnie wydziere wiek?

Dyk chadzi-ż, nie stydajsia, k hrudziam
Swajim biełym mianie pryharni,
Daj mnie ščaście na zajzdraść ludziam;
Śpiaji pieśniu, nudu razhani.

|}

---

Pakachaj mianie dziaŭčynka…

Pływie rečačka dalinkaj,
Rybak šmat u jej;
Pakachaj mianie, dziaŭčynka,
Jak rybki ručej!

Biez wadzicy by nikoli
Rybki nie żyli;
Biez kachańnia ščaścia, doli
Nima na ziamli.

Nima s kim dzialici hora,
Smutku i paciech;
Wylij śloz choć ceła mora,
Čużym budzie śmiech.

Chto-ż kachaje, ŭsio zhadaje,
Adčuje dušoj;
Nie čurajsia-ż, dziaučynačka,
Serce mnie ŭspakoj.

Razam budziem życi ŭ chatce,
Razam pieśni pieć;
Budzie rajem świet zdawacca,
Ŭsio praŭdaj jaśnieć.

Ataču ciabie z dušoju
Apiekaj swajej;
Nie zaznaješ ty za mnoju
Kryŭdy ad ludziej.