Гэта старонка не была вычытаная
A tam až za horkaj,
dyk wieža wysoka
staić horda z kryžam,
až wun tam daloka.
Nad ŭsim hetym polem
źbirajucca chmarki,
a ich padhaniaje
wieciaročak šparki.
I woś paciamnieła;
staŭ wiecier zławacca,
kusty — šapacieci,
a chwojki šaptacca,
Kamieńni maŭlaŭ-by
štos chočuć kazaci,
kryčać, ci mo‘ płakać,
a mo‘ j praklinaci.
A chmarki, dyk ŭsie tut
zusiul sabralisia
i sumna nad polem
ślaźmi ablilisia…
A wiedaješ, ciomny
i zły renehacie,
čamu pačała tak
pryroda zławacca?
Dyk słuchaj Krywickaj
ziamielki prypieŭki,
pradaŭšy ty rod swoj
za misku sačeŭki:
Kamieńni, kustočki
usie narakajuć
na tych, što kachanaj
Matuli nia znajuć.
A chmarki, dyk płačuć
tak sumna i ślozna,
a časam na ziemlu
piaruna šluć hrozna
