Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/208

ПАЎЛІНКА

(баронячыся)

Ну, ну пятушок! Не гарачыся; пасьпееш з козамі на торг. (Выпіхаючы ЯКІМА з хаты). Марш дадому! Раз, два, тры!..

ЯКІМ

(у дзьверах)

Помні, Паўлінка — заўтра!.. (Выходзіць).

ЗЬЯВА III

ПАУЛІНКА (адна)

ПАЎЛІНКА

(папраўляе ложак, пасьля прыглядаецца да фотограіі, цалуе яе і хавае за пазуху, прыціскаючы грудзі рукамі)

А што, смачна? цёпленька?.. Га?.. Каля самага сэрцайка дзявочага… Пэўне чуеш, як яно, бедненькае, трапечацца. Выгадна табе тут, як нідзе, нікому!.. Але не, не! Гэтак не выпадае. Яшчэ трохі порана… Пасьлязаўтра — іншая рэч. А цяпер… (Ідзе к абразу). Пасядзі лепш, саколік, за абразікам. Седзячы гэтак у бога за плячыма, меней будзеш мець грэшных думак у галаве, чымся песьцячыся тут (паказвае) у маладой дзяўчыны.

(Напяваючы, падходзіць да сьцяны, хавае фотографію за абраз і, як ні ў чым ня бывала, садзіцца за шыцьцё).

Дый чым-жа твая, дзеванька,
Галоўка занята? (і г. д.)

ЗЬЯВА IV

ПАЎЛІНКА — СЬЦЯПАН — АЛЬЖБЕТА

СЬЦЯПАН

(п‘янаваты ўходзіць з Альжбетай з сенцаў і прыпявае)

Дзе мы едзем, дзе мы йдзём, —
Карчмы ня мінаем;
Дзе заедзем дзе зайдзём, —
Там і пагуляем.