АДЗІН З ГАСЬЦЕЙ
Каго так, панна Паўлінка, выглядаеце?
ПАЎЛІНКА
Таго-ж — нежанатага ды багатага.
ЗЬЯВА II
ТЫЯ-Ж і АДОЛЬФ БЫКОЎСКІ.
СЬЦЯПАН
А-а! Нарэшце зьявіўся, дарагі госьцік! Што-ж гэта, каханенькі, родненькі, так доўга чакаць на сябе нас заставіў?
АДОЛЬФ
Пахвалёны ў хату!
КОЛЬКІ ГАЛАСОЎ
На векі! На векі!
АДОЛЬФ
(вітаючыся са Сьцяпанам)
Выбачайце, што трохі прыпазьніўся. Але гэта вінават мой жарабец. Як панёс з гары, што каля Прытыкаў, — і мяне выкінуў, і вось зламаў, так што аж мусіў другую каламашку ўзяць; праз тое і замарудзіў.
АДЗІН З МУЗЫКАЎ
(у бок да другога)
Каб ён толькі дыхаў. Які яго чорт нёс! Прыстаў конь, ды ўсё тут.
ДРУГІ МУЗЫКА
Няўжо-ж што. У мае вочы заплаціў вясной за нейкую здыхляціну трыццаць рублёў, і тая ўжо скарэй яго панясе.
СЬЦЯПАН
(да Адольфа)
Проша-ж, проша далей, сюды, дзе бліжэй кут і дзе ўсе тут.
