ДАМІЦЭЛЯ
Ужо, кум, выпіў чарку і пачаў брахаць. Скажу Паланеі.
МАКСІМ
Толькі, кума, перш мешалку ад яе адкрадзь.
КАЦЯРЫНКА
(у бок)
Але дзе-ж гэта прапаў мой першы татка?
ДАМІЦЭЛЯ
Што ты кажаш?
КАЦЯРЫНКА
Я кажу, дзе падзеўся тата наш?
ДАМІЦЭЛЯ
А такі-ж праўда: дзе ён падзеўся? Гэта ўсё кум мне нарабіў! Як загаварылася, дык і на свайго забылася.
МАКСІМ
Ды і я тут пры куме заўлякаўся, а мая Паланейка недзе даўно прачакалася.
ДАМІЦЭЛЯ
Зьямо, кумок, ды пойдзем: я — шукаць свайго Трахімкі, а ты — сваёй Паланейкі. Ужо я раздумалася — не пайду тапіцца: вада яшчэ такая халодная.
МАКСІМ
І я ўжо раздумаўся — не пайду вешацца: дзяга яшчэ парвецца.
КАЦЯРЫНКА
І я раздумалася: пайду замуж за Мацейку, а то, чаго добрага, пасьля адрачэцца.
ДАМІЦЭЛЯ
Бач ты яе, чаго захацела! А пацеры умееш?
МАКСІМ
Нічога, кумка! Пацеры ня воўк — у лес не зьбягуць. А мой Мацейка — хлопец хоць куды! Яна смак чуе ў ім.
