ЗОСЬКА
Я-ж вам казала, што нікога няма дома, а я сама нічога ня ведаю.
НЕЗНАЁМЫ
І нічога, сястра, ведаць ня трэба, а што трэба — я скажу, а ты гэта брату перадай… Слухай, сястра! Склікаецца сход вялікі і ўсе браты і сёстры павінны на гэны сход зьявіцца.
ЗОСЬКА
Хто склікае?
НЕЗНАЁМЫ
Сам па сабе склікаецца. Ніхто ня ведае, ад каго наказ такі вышаў, а ўсе, дзе толькі кліч дабег, уздымаюцца і ідуць, як мурашкі, ідуць!
ЗОСЬКА
А калі хто ня пойдзе?
НЕЗНАЁМЫ
Хто самахоць ня пойдзе, над тым пракляцьце завісьне, бо на сходзе жыцьцё мільёнаў будзе важыцца, а ў такіх вялікіх справах і адзін чалавек можа сабой сюды ці туды перацягнуць.
ЗОСЬКА
То і я мушу ісьці на гэны сход?
НЕЗНАЁМЫ
Але, сястра. Толькі старцы і дзеці ад яго звольнены.
ЗОСЬКА
А куды ісьці?
НЕЗНАЁМЫ
Сумленьне і жаданьне сабе і другім шчасьця дарогу табе пакажа. У гэтым вяночку ідзі! Толькі трэба ісьці не азірацца, — бо хто азірнецца — у слуп сьпячы заменіцца, якога і пяруны пасьля з месца ня зрушаць.
ЗОСЬКА
Та-а-к! Я пайду, я мушу куды-небудзь ісьці адгэтуль; тут так страшна, так страшна!
