Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/64

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ДАНІЛКА

Дзе бачыў? Я з двара ішоў, а яна ў той бок цягнулася, распусьціўшы валасы, як русалка якая.

МАРЫЛЯ

Няшчасная дзяўчына! Дарэшты губіць яна сама сябе гэтай гульнёй непатрэбнай. Не кажы хаця аб гэтым Сымону.

ДАНІЛКА

Камэдыя — хто ня ведае, а хто і ведае, дык усё роўна — камэдыя. Чаго гэты Сымон хоча ад іх? Там зусім добрыя людзі жывуць. Вось хоць-бы я… Пайшоў сягоньня да іх у пазыкі: прашу, каб далі жылаў ці кішак на струны і хваста на смык. Ну, яны мне так усё гэта і пазычылі, але толькі на струны дроту далі, бо, кажуць, што ў іх кішкі і жылы ўсе выйшлі і няма ў запасе. Не кажэце толькі, мамка, Сымону, што я ў гэтыя пазыкі хадзіў туды, а то яшчэ з хаты вон выганіць.

ЗЬЯВА III

ТЫЯ-Ж і СЫМОН

СЫМОН

(уходзіць і садзіцца. Панура)

Ці няма чаго зьесьці?

МАРЫЛЯ

Зараз бульба сьпячэцца. Ну што? Як?

СЫМОН

Усё прапала: мы прайгралі! Не даказалі сьведкі, свае людзі не даказалі нашае даўнасьці на гэту зямлю. Усе сьведкі праз некага былі падкуплены і споены. Дванаццаць чалавек прысягнула крыва, і суд ня мог уважыць нашага прашэньня: пацьвярдзілі першы прыгавор і прысудзілі выносіцца адгэтуль. Аканчальную пастанову выдалі… далей няма куды падаваць.

МАРЫЛЯ

Ну, і што-ж мы цяпер будзем рабіць? Якую ты цяпер увосень раду знойдзеш?