|
Żalciesia, hrajkije struny.
Lira źmiraje ŭ spakoju,
Hubicca strunawy zwon;
Lirnik čapnisia rukoju —
Tworycca piesień miljon.
Żalciesia, hrajkije struny,
Echam razchodźciesia ŭ dal!
Hetki świet jarmien i sumny,
Hetki panošycca żal!
Sercu niasicie zlahčeńnie,
S put wyzwalajcie dušu,
Nowyje lijcie pramieńnia
Ŭ sonnuju byta hłušu.
Lijcie pryzyмnyje čary,
Żyŭčuju dumkam wadu,
Wysielcie budnaści mary,
Duchaŭ błahih čaradu.
Сichamu kroŭnamu polu
Ślozmi abmytaj ziamli
Wyzwańcie lepšuju dolu,
Lepšyje skarbnyje dni!
Ścieżku chutčej ideału!…
Kwiećsia, pałaj charastwo!
Kujsia, zarničnaja chwala,
Wiečnaja radaść, dabro!
Lira piaje ŭ nieprywiecie;
Żalicca lirnik adzin;
Hej-że, dalej z biespraświećcia!
K soncu s pakutnych nizin!
| 
