Старонка:Huślar (1910).pdf/61

Chto začepicca jich mieżaŭ,
Chto čapnie jich sny, —
Jak zwany na ciomnaj wieży.
Stohnuć kurhany.

Dziwam dziŭlucca s prajawaŭ
Matki dy syny:
Skul takuju ŭziali sławu
Naspy-kurhany?!..

|}

---

Pamiaci S. Połujana.

Kudy idziom?… kudy praklaćcie nas wiadzie?
Jakije dali zdabywajem?
Dzie hart, nadzieja, wiera ŭ budučynu — dzie?
Čym serce, dumy akrylajem?

Nieščasny kraj!.. čym byŭ, čym staŭ, čym budzieš ty
S swaim wiek stohnučym narodam?
Jak nios, niasieš jarmo upadku, ślepaty,
I źmien čekaješ hod za hodam.

Čekaješ ty… a tolki żałaby ŭsio čuć;
Asot ujeŭsia ŭ twaje honi;
Syny twaje zahubie siły addajuć,
Hublajuć kości ŭ bezprytońni.

Ściażyny zamknuty tudy, dzie jasny byt
Dušy nia kidaje ŭ badyli;
Šyrok haściniec wiečna tolki čyst, atkryt
K šynku, wastrohu i mahile.

S kanca ŭ kaniec zalehli tolki tumany,
Adwahu wyhnała trywoha:
S pad chmar zletajucca na żyr swoj grugany,
Nad hetaj gragajuć pażohaj.

Kudy idziom?..
U paniżeńni, ŭ ciemnacie
Jašče adno zahasła serce,
Choć tak prywietna biło zoram, jasnacie,
Jak tolki duš wialikich bjecca.