Гэта старонка не была вычытаная
«Dawaj, čort, swaju siakieru.
«A to kiepska budzie!»
Laśnik lezie da Mikity
I biare za hrudzi.
Štoś Mikita znoŭ adciaŭsia,
Znoŭ laśnik nia zmoŭčyŭ,
I dawaj aboje dracca,
Poŭny złości woŭčaj.
VI.
Chmurna nieba: dożdżu kapli,
Jak ślozy, lijucca,
A Mikita z Waliwodaj
Nie kidajuć, bjucca.
Raptam wystreł pakaciŭsia,
Jak skazaci słowa,
Dalej cicha… adna pušča
Hamonie na nowa.
Šumić pušča, šumić ważna
Na usie starony,
Byccam choče zahłušyci
Ŭsie nieščasnych stony;
Byccam choče skazać świetu
Dzierewo lasnoje,
Jak idzie niesprawiedliwa
Ŭ nas żyćcio ludzkoje;
Jak na čornaj na ziamielcy
Hrechu nie ŭbywaje…
Och, ty pušča! praŭdu bajiš,
Pušča nieżywaja.
VII.
Nichto ŭżo Mikity bolej
Na siale nie bačyŭ,
Darma siem sirotak kliče,
Darma ŭdoŭka plače.
